Taso

İşte 90’lar çocuklarının futbolcu kartlarından sonraki statü ve para birimi: tasolar. Cipsler çakıl taşı verse çakıl taşı biriktirecek olan geri zekalı çocuklarımızın kapıldığı furyalar arasında en popülerlerden biriydi taso.

Basit tasolardan çabuk sıkıldık.

Önce çentiksiz, tek boy, pokemonsuz delikanlı Looney Tunes tasoları vardı. Çılgınlık bunlarla başladı. Çocuklar ellerinde tasolarla sokaklara dökülüyor, okula tasoyla gidiyor, bunları üst üste dizip devirip bir şekilde eğlencesini yaratıyordu. Yazı tura misali yere düşen tasonun resimli mi yoksa resimsiz tarafının mı yukarı baktığına göre tasolar el değiştiriyordu. Oyuncular yere düşen tasoları da çeşitli hareketlerle çevirmeye çalışıyor, becerebilen çevirdiği tasoyu cebine indiriyordu. Bazı tasolar asfalt üzerinde çok oynamaktan aşındığı için takla attırılması zorlaşıyor, bu da taraflar arasında tartışmalara yol açıyordu.

Böyle böyle inanılmaz bir rekabet başladı. Sokaklar savaş alanına döndü. Tasolar savaşların sonunda belli başlı kişilerin eline geçiyordu, ancak cipsler satılmaya ve tüketilmeye devam ettiği için piyasa tedariksiz kalmıyordu. Ancak onlar da bir şekilde taso babalarının eline geçiyordu.

Taso kulesinin yüksekliği prestij meselesiydi.

Hele ki ziyaret ettiğimiz bir akrabamız, bu anneanne olur, babaanne olur, teyze olur, hala olur hasbelkader bir cips almış da tasosunu atmamış ve saklamışsa çocuk sevinçten delirirdi. Beklenmedik bu cephane karşısında aklını yitirir, belki de halasını elindeki mega tasonun ne kadar değerli olduğunu bilmediği için kınardı.

Tasolar değişimi hiç tepmediği için sürekli var oldu. Önce tasoların kenarlarına ufak çentikler geldi. Bu sayede iki tasoyu birbirine takıp fıtlatabiliyorduk artık. Daha sonra hologramlı tasolar geldi. Bir yanından bakınca başka, diğer yanından bakınca başka bir resimle karşılaşıyorduk. Bir de ortasında ufak bir çıkıntı olanlar vardı, bunları da o çıkıntının etrafında döndürebiliyorduk, çok lazımmış gibi… Sonra da sıra tasoların boyutuna geldi, ufak tasolar artık çok sıkıcıydı, insanlar büyük boy mega taso istiyordu… Sonra o sevimli Looney Tunes karakterlerinin bulunduğu, Yosemite Sam’li, Bugs Bunny’li, Silvester’lı tasolar yerlerini yeni çağın çılgınlığı Pokemon tasolarına bıraktı.

Taso yılları muhtemelen Cheetos’tu, Panço’ydu bilumum cips şirketinin altın çağıydı. Sırf içindeki araba resmi için Turbo sakız alan çocuk misali çocuklar elindeki parayla bakkala koşup alabildiği kadar cips alıyordu. Tabii ki pakedi açınca önce tasoyu arıyor (“Sana ne çıktı?”), daha sonra cipsi görev bilinciyle, sırf sonraki pakedi hemen açabilmek için hızlı hızlı yiyordu. Tasolar yaşın ilerlemesiyle unutuldu, tasolarla dolu poşetler yeni nesillere aktarıldı, jenerasyonumuzun bir başka furyası da böyle son buldu.

Tasolar gerçek bir fenomendi.