Dinozorlar Dergisi

1990’larda gücünün iyice farkına varmasıyla birlikte insanlığın kendine güveni arttı. Bu güven alternatif gelecek senaryolarına da yansıdı. Önceki onyılların sıklıkla işlediği ‘uzayda yaşam’ teması artık çok sıradandı. Tabii ki uzaya er ya da geç çıkacaktık, tabii ki günün birinde arka bahçemiz olacaktı… Uzaya 50 yıl önceki  adam da çıkardı, artık yeni şeyler söylemek lazımdı. Böylece popüler kültür, 90’larda büyük bir sıçrama yakalayan genetiği keşfetti. Hücre çekirdeği parçalanıyor, koyunlar kopyalanıyor, kısacası insan artık kendi canlılarını kendi yaratabiliyordu.

Dinozorlar, Jurassic Park'ın ekmeğini ziyadesiyle yedi.

İnsanın Tanrı’yı oynamasından etkilenen bilimkurgucular “Bu gidişle yakında dinozorları bile diriltiriz” deyip Jurassic Park fenomenini başlattılar. Önce kitap, sonra da film olan bu yapıt, insanın elindeki teknoloji sayesinde tarih sahnesinden çoktan silinmiş olan dinozorları geri getirmesini ve dertsiz başına dert almasını anlatıyordu.

İnsanlar Jurassic Park’ın dinozorlarından, veya belki de insanın yapabileceklerinden çok etkilendi. Bütün dünyada bir dinozor furyası aldı başını gitti. Tabii ki bu çılgınlığın başını da çocuklar çekti.

İşte bu şartlar altında Milliyet Yayın Grubu büyük bir adım atarak Dinozorlar adlı dergiyi piyasaya sürdü ve çocukların üç kuruşluk aklını aldı. Derginin yararları, artıları saymakla bitmiyordu. Bir kere adı sayesinde daha en baştan bu yaratıkların adının dinazor değil, dinozor olduğunu öğretiyordu herkese.

Dergi, takipçilerine bir kıyak yapıp bizlere 90’ların bir başka çığır açan teknolojisi 3D – üç boyut hizmetini sunuyordu. Kendisi de bir dinozor şeklinde olan üç boyutlu gözlüğün malzeme tedariği ise haftalık derginin her sayısında, orta sayfasındaki siyah beyaz bir mizansenle sağlanıyordu. Tarih öncesine ait kah bir av, kah bir kavga sahnesi, kah bir manzara böylece evlerimizde tekrar canlanıyordu.

Üç boyutlu gözlüğün kendisi ayrı, işlevi ayrı güzeldi.

Şu kesin ki Dinozorlar, dönemin çocuklarının kısır muhabbetlerinde yeni bir sayfa açtı. Televizyonda yıllardır görünüp çocukları etkileyen aslan, kaplan, kurt gibi hayvanlar tyrannosaurus rex’in dünyamıza güneş gibi doğmasıyla hızlıca çaptan düştü. Triceratops varken gergedanlar, diplodocus varken filler kimsenin ilgisini çekmiyordu. Yeniden keşfedilen bu dev sürüngenler varken günümüzün memelileri o kadar sıkıcıydı ki…

Dinozorlar kısa sürede kemikleşmiş bir takipçi kitlesi yaratmayı başardı. Bunda en büyük pay sahibi ise kuşkusuz derginin ilk sayısıyla parça parça vermeye başladığı T-Rex maketiydi. Önce iskeleti verildi T-Rex’in. Ayakları, omurgası, kaburgaları, kafası derken yavaş yavaş tamamlandı iskelet. Karanlıkta parlayan iskelet daha sonra plastik deri parçalarının altında kalmaya mahkum edildi. Koyu yeşil deri parçalarının yaptığı tek şey ise maketi çirkinleştirmekti, dergiciler de bunun farkında olacak ki çocuklara “siz en iyisi deriyi boyayın” öğüdünü veriyordu. Ancak uygun boyası olmayan çocuklar maketi suluboyayla boyamaya çalıştı, boya tutmadı, kurudukça dökülüp dağıldı… Üstelik deriler de tamamlanamadı, maket fosforlu iskeletin güzelliğini asla aşamadı.

Piyasaya fırtına gibi giren Dinozorlar’ın düşüşü de çocuklar açısından bir o kadar hızlı ve beklenmedik oldu. Bir gün aniden durdu baskısı, ne kadar beklediysek, umut ettiysek de on dokuzuncu sayı bayilerdeki yerini asla alamadı…

Günümüzün sıkıcı hayvanları insanı bir lokmada yutamıyordu...