Fame City

90’larda çocuk olmanın en büyük ayrıcalıklarından birinde şimdi sıra: karşınızda unutulmaz Fame City!

Fame City süksesinin farkındaydı.

90’ların arefesinde, Türkiye iyice rengini belli etmiş ve alışveriş merkezlerine yol vererek “komünist tehlikenin” tabutuna son çiviyi çakmıştı. Galleria, Ataköy’de açılmış ve farkında olmadan da olsa on yıl sonra başlayacak olan AVM istilasının habercisi olmuştu.

Bu alışveriş merkezlerinin ne menem bir şey oldugunu iyi anlayan, veya bu işin Batı’da nasıl yürüdüğünü iyi analiz eden bir girişimci de 1989 yılında Galleria’ya Fame City adlı bir çocuk oyun alanı açmıştı.

Aslında belki de çocuklar eğlensin diye değil de alışveriş yapan ebeveynler çocuk dırdırı çekmesin diye açılan “Feymsti”, ömründe lunaparktan gayrı bir eğlence parkı görmemiş olan Türk çocukları üzerinde sanki Ataköy’e Disneyland açılmış gibi bir etki yapmıştı. İstisnasız her çocuk, içerisinde Atari gibi yüksek teknoloji ürünlerinden, macera dolu oyun odalarına kadar her şey olan bu kapalı oyun parkı karşısında aklını kaybetmişti. Fame City sayesinde bir çocuk için “Hadi Galleria’ya gidiyoruz” haberi, “hadi tatile gidiyoruz” gibi bir etki yaratıyordu. Alışveriş yapan anne-babanın bizi Fame City’de bıraktığı 3-4 saat bize 10 dakika gibi geliyor, çıkış saati yaklaştığında içimize bir kasvet çöküyor, kalbimiz sıkışıyordu.

Fame City'nin altından değerli jetonları.

Dediğimiz gibi çesitli atarilerden tutun, karaoke odasına, Define Adası’ndan sopayla deliklerden fırlayan köstebeklerin kafasına kafasına çivi gibi çivi gibi çaktiğimiz çesitli oyunlara kadar, mütevazı bir ülkede büyüyen bir çocuğun 90’lı yıllarda isteyebileceği her şeye sahipti Fame City.

Fame City’ye girişte jetonlar alınır, bu jetonlar çesitli atraksiyonlarda harcanırdı. Çoğumuzun ailesi jetonları yenilemezdi, haklılardı da, jetonlar pek de ucuz sayılmazdı. Bu da yetmezmiş gibi bazı akıl almaz atariler iki jeton isterdi, çocuklar jetonları harcamadan önce bütün atarileri dolaşır, hiiç jeton harcamadan, oynayanları izler, oyun bitince de “ooh jetonu gitti enayinin” diye başka bir oyun izlemeye geçerdi. Tabii gönül isterdi ki her oyunu oynayabilelim, ancak amatörlüğün lüzumu yoktu, hangi oyunun jeton harcamaya değeceğini iyi bilmek gerekirdi. Oyunun hakkını verebilirseniz kırmızı kuponları elde ederdiniz, yeteri kadar kuponunuz varsa da çıkışta hediyelerden hediye beğenirdiniz. Ancak gelin görün ki kimsenin asla yeteri kadar kuponu olmadı, olamadı…

Define Adası'nın efsane kaydırağı. Çocukların ne kadar mutlu olduğuna dikkat edin.

Fame City’nin asıl olayıysa, en azından benim için, Define Adası‘ydı. İçinde top havuzu, dev ağlar, devasa bir kaydırak, sallanan ipler gibi inanılmaz bölümler olan macera dolu bir oyun alanıydı bu Define Adası. Loş bir ışığa ve boy sınırlamasına sahipti bu oda, sanırım 1.50 metreden uzun çocuklar giremezdi. Ayakkabılar çıkarılarak girilir, içinde hoplanır, ziplanır, top havuzuna batılır, o uzun ağa güç bela tırmanılıp muazzam bir iş başarmış gibi sevinilir, çoğumuzun gördüğü en büyük kaydırak olan iki katlı bir kaydıraktan tekrar alt kata inilerek ufak zaferin meyvesi yenilirdi. Top havuzu da başlı başına bir fenomendi. Rengarenk plastik toplarla dolu bu havuza atlanır, zemine ulaşılmaya çalışılır, üzerimiz itinayla topla kaplanır ve yok olmuş gibi yapılırdı. çocukların var olmama konseptiyle ilk tanışması olan top havuzunda, havuzun doğası gereği hoplanıp zıplanırken bir çok eşya kaybedilirdi. Ancak top havuzunun en büyük sorunu bu değildi sevgili müzeseverler. Allah sizi inandırsın, sarı kıvırcık saçlı bir kız, ansızın bu nadide top havuzuna çişini yapmış, işini bitirince de “bu o kadar normal ki…” edasıyla etrafına bakmadan havuzu terk etmişti.

Fame City’nin başka bir özelliği de, McDonalds azlığında, aynı hedef kitlenin doğumgünü kutlamalarına ev sahipliği yapmasıydı. Şanslı çocukların doğumgünleri burada olur, arkadaşları partiye gideceğine mi Fame City’ye gideceğine mi sevinsin bilemezdi. Sağdan soldan palyaçolar fırlar, herkes pastasını zordan yiyip oyuncaklara akın ederdi.

Fame City, Galleria çevresinde oturan şanslı veletlerden İstanbul’a gelince kendisini ziyaret etmeden ayrılamayan yurdum çocuklarına kadar, buraya gitme şansını elde eden her 90’lar çocuğu için Hac niteliğindeydi.

Yıllar geçti, Fame City İstanbul’dan sonra İzmir’e de açıldı, ancak ilerleyen çağa ayak uyduramadı ve mali sorunlar yüzünden kapandı. 90’lar çocuklarına ise aslında dandik olan bu oyun parkından bitmez tükenmez bir eğlence çıkarmanın haklı gururu kaldı.

Katılmamak elde değil...