Erotik Dergiler

Birçoğumuzun erotik dergilerle (ve de pornoyla) tanışması da 90’lı yıllara rastlıyor sevgili müzeseverler. O zamanlar internet odaklı bir dünyamız olmadığından, günümüzün devasa arşivleri ya da yasaklanmanya çalışılan siteleri yerine cd’lerle, VHS kasetlerle, ama özellikle siyah poşet içinde satılan dergilerle zaman geçiriyorduk.

Üzerinde bir başka 90'lar fenomeni olan Sahil Güvenlik olan kapağıyla Playboy.

Toplumumuzdaki aile yapısının temel özellikleri ve genel muhafazakarlık ölçütlerimiz,  yetişmekte olan çocukların cinsellikle pedagojik bir biçimde tanışmalarını imkansız kılıyordu. Bu nedenle özellikle erkek çocuklarının ergenlik çağlarında erotik yayınlara karşı doyumsuz bir ilgi göstermeleri oldukça normaldi. Hatta erkek odaklı bir birey algısının hakim olduğu toplumumuzda yetişmekte olan bireylerinin cinselliği erotik yayınlardan öğrendikleri rahatlıkla söylenebilir. Gizli bir konsensüs yapılmışçasına Türk toplumu bu tür yayınları cinsel hayatı renklendirecek bir unsur olarak değil, ütopik cinselliğin kılavuzu mantığıyla benimsiyordu.

2000’lerin başlarında bilgisayar ve internetin yaygınlaşması sonucu porno cd’ler en değerli hazine konumuna gelecekti, ancak bundan yıllar önce ortamların yıldızı şüphesiz erotik dergilerdi. Sabahları vapura binerken gözümüze ilişen dergilerin çekiciliği bizi cezbeder, gazete bayilerinde alt rafları sinsice kaplayan siyah poşetli dergilerin içinde neler neler olduğu hormon patlaması yaşayan ergenliğimizin hayal gücüne kalırdı.

Erotik dergi satın almak gerçekten de zorlu bir maceraydı. Bir görev bilinciyle çevredeki insanlar süzülmeli, satıcıyla mümkünse göz göze gelinmemeliydi. O güne kadar bizden biraz da yaşça büyük olan arkadaşlardan birkaç dergi ödünç alınarak evde gizli bir hazine oluşturulmaya başlanmıştı ama yenilerine ihtiyaç duyulduğu gün er ya da geç gelirdi. Eninde sonunda “Bu kaç para?” denilerek o dergilerden alınacaktı. Bu işlemde kritik unsur alacağımız derginin içeriği hakkında hiçbir bilgimiz yokmuş gibi davranmaktı.

Kim bilir kaç 90'lar çocuğu bu dergi yüzünden "Penthouse"u ayıp bir kelime sandı...

Çantaya konan dergi evde kimse yokken itinayla çıkarılır, poşeti parçalanır ve merakla karıştırılmaya başlanırdı. Fotoğraflar çoğunlukla yabancılara aitti, arada Türk olduğu anlaşılan tipler de olurdu. İnanılmaz bir dünyanın içine girilirdi. Bütün fotoğraflar hızlıca tüketilince, bir erotik dergi klasiği olan yazıları okumaya gelirdi sıra. Gerçek hayatta imkansız olan şeyler burada sanki hepimizin başına gelen sıradan olaylarmış gibi sunulurdu. Azgın komşu kızları, otobüste fortlanmaktan büyük haz duyan kadınlar, yakışıklı taksiciler ve daha neler neler. Hikayelerin deli saçması olması, tahrik unsurunun ortadan kalkmasına yol açmazdı. Bilhassa kendi içinde garip bir dengesi vardı bu tür dergilerin. Muhtemelen Kuzey Avrupalı bir kadınla, zenci bir erkeğin sevişirken çekilmiş fotoğraflarına bakarken, çevresindeki “Kayak hocam çok iyi kayıyordu” türünden hikayeleri bir mantık çerçevesine oturtmak istemezdik. Bu hikayeler Hustler, Penthouse gibi ana akım dergilerde de Kral, Amigo, İnter Sex, Joy gibi Türk dergilerinde de vazgeçilmez unsurdu.

Erotik dergi kültürünün püf noktası dergiyi odada ebeveynin bulamayacağı bir şekilde saklamaktı, bu da genellikle yataklarımızın altı oluyordu. Buna ek olarak anne ve babanın evde olduğu zamanlarda “kriz” anı yaşanırsa dergileri bir şekilde tuvalete sokmayı sanat haline getirmiştik. Suçluluk duygusuyla karışık bir yaramazlık dürtüsü erotik dergilerimizi bizim için  başat macera aracı haline getiriyordu.

Tansu Çiller'e inanılmaz kıyağı ile Hustler Türkiye.

90’lar çocukları erotik dergileriyle, porno cd’lere aşina 2000’ler ergenleri ve elektrik kesilince erotik VHS kasetini video oynatıcıdan kara kara nasıl çıkaracağını düşünen 80’ler ergenlerinin yanındaki yerini buldu. Ancak erotik dergi kültürü kalıcı olamadı, cd furyası patladığında dergiler önce ikinci planda kaldı, internetin hükmünü ilan etmesiyle de erotik dergiler resmen öldü. Bu da kaçınılmazdı aslında, sevişme adabını kare kare görmektense toptan izlemek herkesi daha fazla cezbediyordu. Artık herkesin cinsellik dağarcığı gelişmeye başlamıştı. Pasajların izbe köşelerinde mukavva kutular içerisinde satılan cd’lerin düşük çözünürlüklü kapaklarına bakarak favori yıldızlarımızın adlarını arar olmuştuk…

Türlü türlü geyikler de başlamıştı o yıllarda filmler üzerinden. Özellikle erkek porno yıldızlarının performansları dilden dile dolanır olmuştu. Kimisi kıskançlığından “O kadar çok yapınca zevk almıyormuşsun” derdi, kimisi “Bana da yer gösterseler kralını tanımam” diye atıp tutardı. Ortalıkta cinsellik uzmanı adamlar türemişti, bir de arşivleriyle övünen bir takım tipler… Arşivinde en çok Vivid ya da Private filmi olan havasını atardı; dile kolay ne emekler harcanmıştı…

Evet sevgili müzeseverler, 90’larda erotik yayınlarla olan ilişkimiz kabaca bu şekildeydi. Bu kültürün izlerini halen çok kuvvetli bir şekilde görebilsek de son zamanlarda devletin kulaklarımızı çekmeye çalışmasını saymazsak “ayıpçı” materyele ulaşmak eskiye göre çok kolaylaştı, dolayısıyla da o yılların heyecanı bir ölçüde azaldı. Ancak sevgimiz baki kalacak, ne de olsa akıl sağlığımız açısından erotik dergilerimize çok şey borçluyuz.